„Zaburzenia jedzenia – jedzenie kompulsywne i anoreksja”Jedzenie kompulsywne
Jedzenie kompulsywne jest zaburzeniem odżywiania, polegającym na spożywaniu nadmiernych ilości pokarmu w niekontrolowany sposób, bez fizycznego poczucia głodu. Podłożem takiego uzależnienia są przyczyny emocjonalne, a nie rzeczywiste uczucie głodu. AnoreksjaNa przeciwległym biegunie do kompulsywnego jedzenie leży anoreksja. Dotyczy ona przede wszystkim kobiet. Jednak statystyki pokazują, że zaburzenie to dotyka coraz większej ilości mężczyzn. Obniża się także przeciętny wiek osób chorujących - przestają zadziwiać przypadki anoreksji u dziewczynek w wieku poniżej 12 lat.Zrozumienie anoreksji dla osoby zdrowej jest trudne - ciężko wyobrazić sobie, jak ktokolwiek mógłby dobrowolnie głodzić się. Ciężko zrozumieć także to, że niejedzenie i inne typowe dla anoreksji zachowania to coś więcej niż chęć schudnięcia. Wiele osób nazywa zaburzenia odżywiania, w tym anoreksję, fanaberią. Tymczasem anorektyczne odchudzanie się ma dużo bardziej skomplikowaną naturę. Anoreksja jest jednym z najbardziej śmiertelnych schorzeń psychicznych. Jej leczenie jest trudne, długie i wymaga ogromnej pracy ze strony osoby chorej i jej najbliższych. Dlatego warto zwracać uwagę na najwcześniejsze oznaki tego zaburzenia odżywiania. Dlatego warto wiedzieć więcej. Diagnoza: anoreksjaAnoreksja czyli jadłowstręt psychiczny polega na tym, że osoba chora odczuwa silny lęk przed przytyciem i dąży do uzyskania możliwie niskiej wagi. Aby ten cel zrealizować stosuje głodówki, intensywnie ćwiczy, czasem także stosuje środki przeczyszczające. Skutkiem choroby jest znaczna utrata masy ciała, z którą wiążą się dalsze problemy zdrowotne. Anoreksja wyniszcza nie tylko ciało, ale także umysł. Niezależnie od swojej wagi chora osoba patrząc w lustro widzi zwały tłuszczu. Nie przyjmuje do wiadomości, że głodując pogarsza swój stan, ponieważ głodówka w anoreksji nie jest po prostu sposobem na schudnięcie.
Kryteria diagnostyczne anoreksji wg ICD-10A. Spadek wagi lub, u dzieci, brak przybytku wagi prowadzący do masy ciała o co najmniej 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej stosownie do wieku i wzrostu. Konsekwencje anoreksjiW przebiegu anoreksji dochodzi nie tylko do znaczących zmian w organizmie, ale także w psychice chorej osoby. W zależności od tego ile trwa choroba, jak duży jest spadek masy ciała pojawiają się kolejne następstwa. Istotny jest także fakt, że wyleczenie anoreksji nie powoduje odwrócenia wszystkich negatywnych efektów - część z nich to po prostu trwałe skutki głodówki. Wyniszczenie organizmuSomatyczne objawy anoreksji to efekt głodówki - organizm przystosowuje się do obniżonej ilości otrzymywanych składników odżywczych i odwodnienia, uruchamiając rezerwy i zwalniając procesy metaboliczne. Podstawowe fizyczne oznaki wyniszczenia organizmu to:
Zaburzenie układu krążenia i sercaProblemy związane z funkcjonowaniem serca są najczęstszą bezpośrednią przyczyną śmierci pacjentów z anoreksją. Największe zagrożenie dla serca w przebiegu anoreksji stanowi brak równowagi pomiędzy minerałami kluczowymi dla funkcjonowania układu krwionośnego: potasu, magnezu, wapnia i fosforanów. Odwodnienie i wygłodzenie organizmu powodują zachwianie równowagi pomiędzy tymi elementami. Jony wapnia i potasu są niezbędne dla prawidłowej czynności elektrycznej serca, która odpowiada za bicie serca. Inne skutki anoreksji w obszarze układu sercowo-naczyniowego:
Podstawową komplikacją anoreksji dotyczącą samej krwi jest anemia. Przewlekły niedobór witaminy B12 może powodować niedokrwistość złośliwą. W przypadkach długotrwałej anoreksji, lub niezwykle wysokiego spadku masy ciała szpik kostny ogranicza produkcję krwinek - jest to stan zagrażający życiu zwany pancytopenią. Zaburzenia układu pokarmowego
Zaburzenia ze strony układu rozrodczegoObniżenie poziomu hormonów związanych z rozrodczością (estrogen, DHEA), w wyniku czego dochodzi do zatrzymania cyklu miesiączkowego, a z czasem także do trwałej bezpłodności. Zmianie ulegają także wielkość jajników i macicy. Więcej informacji na temat wpływu anoreksji na układ rozrodczy można znaleźć w artykule Anoreksja a płodność. Zmiany dermatologiczne
Zmiany w układzie kostnymOkoło 90% kobiet dotkniętych anoreksją dotyka osteopenia (utrata minerałów budujących kości), a 40% - osteoporoza. Ponieważ anoreksja dotyczy przede wszystkim osób w wieku dojrzewania, w tym rozwoju kośćca, osłabienie kości jest staje się efektem długofalowym, który nie znika po wyleczeniu i powrocie do normalnej masy ciała. Osłabienie szkieletu oraz obniżony poziom hormonów odpowiedzialnych za wzrost powodują, że osoby chorujące na anoreksję w okresie wzrastania odznaczają się niższym wzrostem. Problemy neurologiczneW bardzo zaawansowanych przypadkach anoreksji dochodzi do uszkodzenia nerwów oraz tkanki mózgowej. Obserwowane w przebiegu anoreksji zaburzenia neurologiczne to np.: napady padaczkowe, zaburzone myślenie, neuropatia nerwów obwodowych powodująca dziwne odczucia w stopach i dłoniach. Badania pokazują, że w przebiegu anoreksji pewne obszaru mózgu przechodzą zmiany strukturalne i wykazują nadmierną aktywność. Tylko część z tych zmian nie jest trwała - zostają cofnięte po odzyskaniu normalnej masy ciała, jednak część zmian pozostaje na całe życie. Uważa się, że zmiany te mogą być odpowiedzialne za organiczne zmiany osobowości osób z anoreksją. Zaburzenia psychikiW początkowej fazie anoreksja daje chorującemu poczucie euforii. Wraz z postępującym wyniszczeniem organizmu na skutek głodowania, chorzy doświadczają rozdrażnienia, a następnie apatii. Stan ten przechodzi w depresję. Pojawiają się myśli samobójcze i próby ich realizacji. Szacuje się, że około połowa przypadków śmiertelnych anoreksji następuje w wyniku samobójstwa. InneDługotrwała głodówka powoduje ogólne wyniszczenie organizmu, po pewnym czasie wszystkie narządy zaczynają zawodzić. Osłabiony zostaje również system immunologiczny, przez co chory jest bardziej podatny na infekcje. W przypadku anoreksji o typie bulimicznym na pierwszy plan mogą wysunąć się inne objawy - związane z prowokowaniem wymiotów oraz nadużywaniem środków przeczyszczających.
|